با توجه به دفترچه قوانین، مجوز حضور تیم در مرحله پروازی، با جمع امتیازات کسب شده در مراحل ارائه پروپوزال و طراحی و ساخت خواهد بود. همچنین یکی از جوایز مسابقه مربوط به تطبیق طرح و اجرا خواهد بود که در انتهای مسابقات ارزیابی صورت گرفت.

در دفترچه قوانین به این مورد به صراحت اشاره شده و مالکیت طرح‌ها برای تیم‌ها خواهد بود. قاعدتاً مراجعه به سابقه برگزاری مسابقات، حاکی از معرفی تیم‌های برتر به مراکز صنعتی و کمک به رشد هسته‌های علمی به وجود آمده در تیم‌ها در سال‌های گذشته بوده است.

ایده پنج سطحی مسابقات، برای ایجاد تحرک در هسته‌های علمی و دانشجویی کشور و کشف استعدادها و توانمندی‌های آنها است. در این میان، صورت مسئله مراحل مختلف از ابتدای شروع دومین دوره در اختیار علاقمندان قرار گرفته است تا بتوانند ایده‌های فنی خود را برای آینده طرح‌ریزی نمایند. با توجه به برگزاری مسابقات در چهارمین دوره خود، انتظار می‌رود تیم‌ها به بلوغ نسبی رسیده باشند و با مسائل پیچیده‌تر حتی با درصدی از خطا در اجرا، مواجه باشند.

با این منطق که افرادی که شرکت می‌کنند، مسابقات دوره‌های قبل را دیده و نیز تا حد قابل قبولی آشنا به موضوعات طراحی هستند.

به بخش توصیه‌ها در دفترچه قوانین مراجعه شود.

این مورد بستگی به توان دوربین انتخابی تیم‌ها دارد. دوربین‌ها بر حسب فاکتورهایی چون قدرت لنز و حساسیت پرده تصویر و … می‌توانند تصاویری با کیفیت‌های مختلف ثبت نمایند. لذا این مورد به انتخاب تیم‌ها بستگی دارد. در این مورد خاص، برای آشنایی بیشتر تیم‌ها، دوره‌های آموزشی با عنوان آشنایی با پارامترهای دوربین و انتخاب آن طراحی شده است که به زودی اجرایی می‌شود. اطلاعلاتی در مورد Aerial Photography  بر روی سایت قرار داده خواهد شد و همچنین تکنولوژی دوربین‌های قابل دسترس؛ بر اساس چنین اطلاعاتی می‌توانید تصمیم منطقی را اخذ کنید.

قراردادن سیستم‌های مخابراتی به شکل رله در منطقه‌ای با پستی و بلندی، با مشکلات جدی در بخش اجرا مواجه است. حال آنکه وسیله مورد طراحی باید بتواند با صرف وقت متناسب برای آماده‌سازی، عملیات انجام دهد. نصب سیستم‌های زمینی مخابراتی به شکل رله در منطقه، امکان‌پذیر نیست. اما به تشخیص تیم‌ها، محدودیتی در رابطه با استفاده از چند سیستم‌ ارتباطی داخل پرنده به شکل پشتیبان هم با هدف افزایش ایمنی، وجود ندارد.

این یکی از نکات کلیدی طراحی است و باید خود تیم‌ها بتوانند بین یک کمترین و یک بیشترین و یک میانگین آن را حدس بزنند و بعد بررسی کنند که کدام‌یک منجر به یک طراحی منطقی می‌شود.

به دفترچه قوانین مراجعه نمایید.

از دیدگاه Time / Cost / Quality باید بررسی و تصمیم بگیرید.

منطقه مورد استفاده برای استقرار کامیون‌های هدف نه یک منطقه جنگلی بسیار انبوه و پر است و نه یک منطقه خالی و فضای آزاد.

به لحاظ اجرایی هر تیم یک‌بار مأموریت را اجرا می‌کند. بنابراین حضور با دو پرنده یکسان صرفاً از دیدگاه امکان بروز سانحه برای یک فروند در هنگام حمل‌ونقل قابل تصور است.

اگر این سؤال به معنای استفاده از یک آرایش پروازی (Formation flight) برای جستجوی منطقه است، پاسخ مثبت است و با این شرط که چنین تدبیری در پروپوزال هم پیش‌بینی شده باشد.

منطق امتیازها بر اساس کیفیت پروپوزال، پیاده‌سازی پروپوزال و رسیدن به هدف و اجرای مأموریت است. قابلیت‌های پروازی که منجر به موفقیت در اجرای مأموریت نشود امتیاز مشخصی ندارند.

این تصمیم بر عهده تیم طراح است.

منطق امتیازها بر اساس کیفیت پروپوزال، پیاده‌سازی پروپوزال و رسیدن به هدف و اجرای مأموریت است. اگر نیازی به انتخاب روش‌های سخت و پرهزینه در انجام مأموریت نباشد، دلیلی هم برای تعلق امتیاز بیشتر به چنین تصمیماتی وجود ندارد.

در صورت وجود مشکلات اداری با ستاد اجرایی مسابقه هماهنگ نمائید.

بلی.

هر دو کامیون در منطقه‌ای قرار دارند که به عنوان منطقه تحت بررسی Search Area معرفی شده است. فاصله مشخصی برای این دو هدف متصور نیست و تیم‌ها باید بتوانند با جستجو در منطقه، این دو هدف را شناسایی نمایند.

لزومی به فرود نرم نیست. ولی محموله‌ای که رها می‌شود نباید صدمه‌ای جدی ببیند و غیرقابل استفاده گردد.

باید دقت نمایید که پروپوزال خودش امتیازی دارد که در زمان مشخصی ثبت می‌گردد. ولی اینکه محصولی طراحی و ساخته شود که در راستای پروپوزال بوده و فراتر از آن هست هم قابل قبول است. ولی چنانچه محصولی ساخته شود که هیچ ارتباطی به پروپوزال نداشته باشد، در آن صورت فقط امتیاز طراحی لحاظ خواهد شد.

برای مثال فرض کنید که در پروپوزال تأکید کنید که هواپیما یک موتوره از نوع Pusher است ولی در فرایند اجرا به این نتیجه برسید که از موتورPuller  استفاده کرده و یا اصلاً از یک کوادروتور استفاده کنید، امتیاز پروپوزال نادیده گرفته خواهد شد. ولی اگر در فرایند طراحی به این نتیجه برسید که لازم است از دو موتور Pusher برای افزایش ایمنی استفاده کنید، ایرادی نخواهد داشت. دقت کنید که پروپوزال بیانگر میزان قدرت طراحی شما در زمان محدود هم هست.

به دفترچه مقررات مراجعه نمائید. ابعاد محموله به لحاظ بسته‌بندی به عهده تیم‌ها بوده است. محتوای داخل بسته و بازه وزنی آن در دفترچه قوانین عنوان شده است.

به عنوان یک طراح لزومی ندارد که انسان متخصص همه چیز باشد. ولی این یک اصل در طراحی است که طراح باید بتواند از سایر تخصص‌ها در زمان و مکان مشخص استفاده کند. البته چنانچه تصمیم به استفاده از چتر گرفتید، آموزش‌های لازم در اختیار شما قرار خواهد گرفت. این بستگی به پروپوزال تیم خواهد داشت.

بر اساس منطق مأموریت، کامیون قرمز (دشمن) باید اول مورد شناسایی قرار گیرد.

اطلاعاتی در موردAerial Photography  بر روی سایت قرار داده خواهد شد و همچنین تکنولوژی دوربین‌های قابل‌دسترس، بر اساس چنین اطلاعاتی می‌توانید تصمیم منطقی را اخذ کنید.

الزام مشخصی در این رابطه اعمال نخواهد شد، زیرا این ارتفاع بستگی به میزان باد محلی دارد. امکانات هواشناسی در روز مسابقه مهیا خواهد بود. همچنین تیم‌های می‌تواننند به اطلاعات AIP به منظور کانتور ارتفاعی منطقه مراجعه نمایند. برای پرتاب محموله، تیم‌ها می‌توانند به ارتفاع کم نزول کنند. اما لازم است تا شیب نزول و صعود مجدد و شرایط کارایی پرنده خود با توجه به زمان و الگوی پستی و بلندی منطقه را در نظر بگیرند.

اگر روش دیگری برای تشخیص کامیون‌های قرمز و سفید بدون استفاده از دوربین عکس‌برداری در اختیار دارید در پروپوزال ذکر کنید.

بر اساس زمان موجود، این تصمیمی است که تیم باید بگیرد و در پروپوزال از آن دفاع کند.

کامیون‌ها رنگ ویژه استتار ندارند. فقط اثرات محیط جنگل را در شناخت موقعیت کامیون‌ها باید در نظر بگیرید.

شما هر تجهیزاتی که برای انجام ایمن و اقتصادی مأموریت لازم باشد می‌توانید به هواپیما اضافه کنید ولی باید توجه داشته باشید که هواپیما منطقاً باید از دیدگاه مشتری قابل خرید بوده و مشکلات جانبی برای وی فراهم نکند. به طور مثال خیلی بزرگ نباشد.

در این مرحله از طراحی خیر! شما وظیفه دارید فقط مأموریت درخواستی را انجام دهید. البته اینکه هواپیما به طریقی طراحی شده باشد که به سهولت به ورژن‌های بالاتری توسعه داده شود، همیشه مطلوب است.

بله. ولی باید نشان داده شود که شرایط استفاده منطقی بوده است. به عبارت ساده‌تر، ماژول‌های آماده به شما نمی‌گویند کجا باید یا نباید استفاده شوند. شما باید تصمیم بگیرید کجا صحیح است که از آنها استفاده کنید.

تحت هیچ شرایطی امکان‌پذیر نیست.

خیلی بدیهی است که لازم است.

یکی از شیوه‌های ارزیابی طرح توسط ساخت ماک‌آپ است. در این دوره از مسابقات، الزامی به ساخت ماک‌آپ نیست و صرفاً توصیه می‌شود تا تیم‌ها روند علمی و حرفه‌ای فضای طراحی را با تجربه ساخت ماک‌آپ، طی نمایند.

منطق ارزیابی طرح همین است که اگر چیزی از قلم افتاده، اضافه شود.

این در اختیار تیم طراح است و بستگی به این دارد که هدف از ساخت نمونه چه بوده است.

اگر تشخیص تیم طراح بر این بوده که از قطعات آماده استفاده شود، باید از منطق خود دفاع کند. صرف داشتن سرمایه دلیل خوبی نیست و همچنین تشکیل ندادن یک تیم کارآمد هم دلیل محسوب نمی‌شود.

مأموریت را دقیقاً مطالعه کنید. این موضوع به برداشت فنی اعضای تیم از صورت مسئله مرتبط است. برای این قابلیت، امتیاز مربوطه در نظر گرفته شده است. اما عامل بازدارنده تیم برای حضور در مسابقات نبوده یا منجر به کسر امتیاز نمی‌شود.

تحت هیچ شرایطی انتظار نمی‌رود یک مأموریت با سانحه همراه باشد. به عبارت ساده‌تر، یا مأموریت انجام می‌شود و یا انجام نمی‌شود. اگر انجام شد که امتیاز آن محاسبه می‌شود، واگر انجام نشد (مأموریت نیمه تمام) به تیمی که قادر باشد ایمن فرود آمده و دلایل عدم موفقیت خود را مکتوب ارائه دهد، امتیازی محاسبه و تعلق خواهد گرفت.

به علت اجرای مأموریت در محیط جنگلی و نیز اهمیت حفظ سلامت محیط زیست، این مورد تمهیدی برای جلوگیری از بروز سوانح منجر به تخریب فضای جنگلی در نظر گرفته شده و الزامی است. قابلیت بازیافت و کارآمد بودن این بخش، در فاز ارزیابی طراحی و ساخت، مد نظر داوران قرار می‌گیرد.

به منظور اجرای مسابقات در فضای استاندارد، سعی شده از باند پروازی با ارتفاعی نزدیک به سطح دریاهای آزاد، با سطح هموار (آسفالت) و فصلی با آب و هوایی نسبی پایدار استفاده شود. با توجه به وجود فضاهای خاص عملیاتی هوایی در کشور، در انتخاب باند پروازی برای کمیته داوری و برگزاری محدودیت وجود دارد. لذا پس از نهایی شدن این انتخاب، به تیم‌ها اعلام خواهد شد.

قاعدتاً آنچه مهم است، اجرای کل عملیات در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای تیم است. از طرفی، بازه زمانی محدود برای اجرای مأموریت مفروض است. حال آنکه اجرای مأموریت امداد و یا نجات بنا به ذات شرایط اضطراری، می‌تواند در اولویت انتخاب باشد.

شناسایی به مفهوم گرفتن تصویری از محل مصدوم است که شناسایی مصدوم از پس‌زمینه تصویر در آن به وسیله داوران امکان‌پذیر باشد.

به علت محدودیت زمانی در برگزاری، به هیچ وجه اجازه تکرار مأموریت برای تیم‌ها وجود ندارد و هر تیم، فقط یکبار اجازه ورود به منطقه جستجو و شرکت در رقابت را دارد.
همچنین به هر تیم یک بار اجازه پرواز محلی در اطراف باند داده می‌شود تا ضمن تست و اطمینان از قابلیت‌های پرنده، امکان تنظیم زیرسیستم‌ها با شرایط محیطی نیز فراهم شود.

بنا به سطح تعریف شده برای مسابقات، شرایط پروازی طبق استانداردهای مربوط به پرواز در شرایط با دید (VFR) مد نظر است. توصیه می‌شود، شرایط حاکم بر این مورد توسط اعضای تیم از طریق مستندات استاندارد (مانند Annex 2-6) مطالعه شود. تصمیم به لغو عملیات تیم‌ها به دلایل مختلف، از جمله شرایط آب و هوایی به عهده کمیته علمی و داوری مسابقات است.

آنچه که در این مورد اهمیت دارد، رعایت یک طرح پرواز است. بنا به الگوی امتیازدهی، حفظ ارتفاع در بازه زمانی طولانی‌تر و اجرای عملیاتی با نظم در فرآیند اجرا، ذاتاً منجر به کسب امتیاز بالاتر می‌شود.

خروج از محدوده مجاز (مد نظر کمیته علمی که به شکل نقشه و موقعیت نقاط، اعلام می‌شود)، منجر به حذف تیم از رقابت‌ می‌شود.

برای ارتفاع نیز محدودیتی با فرض حاشیه اطمینان در نظر گرفته شده است. خروج از بازه ارتفاعی بیشینه، غیرمجاز است و منجر به حذف تیم می‌شود. برای پرتاب محموله، تیم‌ها می‌توانند به ارتفاع کمتر از مرز ۵۰۰ پا از سطح زمین نزول کنند اما با توجه به مشکلات ایمنی پرواز در ارتفاع پایین، زمانی که تیم در ارتفاع زیر ۵۰۰ پا پرواز می‌کند با ضریب صفر محاسبه می‌شود.

حضور در تمامی مراحل طبق برنامه زمان‌بندی، الزامی است.

کمیته برگزاری در حال مذاکره برای اخذ حمایت‌های احتمالی است که در صورت مساعدت، به اطلاع تیم‌ها خواهد رسید. در این راستا، تعهدی به تیم‌ها داده نمی‌شود. با این حال، لازم است تا اعضای تیم خود به دنبال اخذ حمایت و پشتیبانی از سوی سایر منابع باشند.

فضای کار تیم‌ها به عهده اعضای خود تیم خواهد بود.