هر چند دانشگاه‌ها اساساً سرچشمه اصلی تولید نیروهای متفکر جامعه محسوب می‌شوند، ولی تجارب مشخصی وجود دارد که برخی از استعدادها در محیط‌های متفاوت صنعتی شکل می‌گیرند که صرف نظر از متدولوژی و راه حل علمی، صرفاً نتیجه‌گرا بوده و اصطلاحاًProblem Solver هستند. این افراد معمولاً در رشته خاصی تخصص ندارند ولی قادر به درک و جمع‌بندی در چند رشته متفاوت هستند؛ درست مانند توماس ادیسون که قطعاً نمی‌توانیم او را متخصص در رشته خاصی بدانیم، جز اینکه او فردی بود که قادر بود توانایی‌های مختلفی که در رشته‌های متفاوت وجود داشت را به یک محصول موفق تبدیل نماید. محصولی که نیاز مشخصی را بر طرف می‌نمود و لذا می‌توانست به صورت یک محصول تجاری مطرح گردد.
بر این اساس، مسابقات رده دیو سفید از نوع «زمان‌آزاد» و با نفرات آزاد برگزار می‌گردد و هر تیمی که زودتر به جواب و راه حل برسد برنده خواهد بود. ملاک ارزیابی این مسابقات صرفاً انجام سیستماتیک مأموریت و توانایی پاسخ‌گویی به نیاز بازار آینده است.
در این رده از مسابقه در نظر است پس از چند دوره با مأموریت‌های نسبتاً ساده‌تر، سامانه‌ای داشته باشیم که پس از پرتاب از نقطه مشخص، خود را در کم‌ترین زمان ممکن به محدوده قله دماوند رسانده و با استقرار در ارتفاع حدود ۴۵٠٠-متری از سطح دریا، یک دور کامل به دور قله دماوند زده و مجدداً به نقطه پرتاب باز گردد.